Ανοιχτή ή Κλειστή Ρινοπλαστική; Ποια είναι η διαφορά;

Ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική; Συχνά διαπιστώνουμε μια σύγχυση κατά τη συζήτηση με τους ασθενείς μας, όσον αφορά στο θέμα της επιλογής τεχνικής για ρινοπλαστική. Η σύγχυση αυτή αντικατοπτρίζει και μια «διαμάχη» που υπάρχει στην επιστημονική κοινότητα των πλαστικών χειρουργών και συγκεκριμένα μεταξύ των υποστηρικτών της ανοιχτής και της κλειστής μεθόδου ρινοπλαστικής. Ωστόσο ποια είναι η διαφορά μεταξύ των δυο μεθόδων αυτών, τόσο χειρουργικά, όσο και αναφορικά με το αποτέλεσμα;

Η κλειστή ρινοπλαστική

Ιστορικά είναι η πρώτη μέθοδος που αναπτύχτηκε και επικράτησε για πολλά χρόνια ως η μέθοδος εκλογής. Στην κλειστή ρινοπλαστική διενεργούνται  τομές στο εσωτερικό της μύτης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν εξωτερικά εμφανείς ουλές.

Η προσπέλαση αυτή παρέχει περιορισμένη ορατότητα στο χειρουργό στις ανατομικές μονάδες της μύτης, ώστε όλες σχεδόν οι χειρουργικές κινήσεις γίνονται με την αφή. Το χαρακτηριστικό αυτό καθιστά την κλειστή ρινοπλαστική μια επέμβαση με μεγάλη καμπύλη εκμάθησης και με δυσκολία στη διδασκαλία, διότι ο εκπαιδευόμενος χειρουργός δεν έχει άμεση όραση κατά τα χειρουργικά βήματα.

Στην κλειστή ρινοπλαστική διατηρείται ένα μεγάλο μέρος των ανατομικών σχέσεων ανέπαφο, επεμβαίνοντας μόνο εκεί που είναι απαραίτητο.

Η ανοιχτή ρινοπλαστική

Η ανοιχτή ρινοπλαστική θεωρείται από αρκετούς η εξέλιξη της κλειστής ρινοπλαστικής. Στην επέμβαση αυτή γίνεται μια επιπλέον εξωτερική τομή στη βάση της μύτης, στο δέρμα μεταξύ των ρουθουνιών. Από εκεί γίνεται μια εκτεταμένη παρασκευή και διαχωρισμός του χόνδρινου και οστέινου σκελετού από το δέρμα της μύτης. Με τον τρόπο αυτό ο πλαστικός χειρουργός αποκτάει άμεση όραση σε όλες τις ανατομικές δομές και μπορεί να επέμβει με τρόπο πιο ριζικό. Λόγω της ευκολία εκμάθησης, έχει επικρατήσει ως μέθοδος εκλογής, ιδιαίτερα μεταξύ νεότερων χειρουργών.

Στην ανοιχτή ρινοπλαστική κατακερματίζεται όλη ανατομική δομή της και η μύτη αναδιαμορφώνεται από την αρχή.

Ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική; Οι διαφορές των δύο μεθόδων

Η βασικότερη διαφορά είναι η έκταση της παρασκευής των ανατομικών στοιχείων. Αυτό καθορίζεται από την προεγχειρητική ανάλυση. Στην ανοιχτή ρινοπλαστική βασίζεται στις ανατομικές ανωμαλίες, ενώ στην κλειστή βασίζεται στις ορατές ανωμαλίες. Αυτό έχει να κάνει με το τι βλέπει ο χειρουργός σε κάθε πλαστική προσώπου. Στην κλειστή ρινοπλαστική ο χειρουργός βασίζεται στο σχήμα της μύτης και δεν αποκαλύπτει τις ανατομικές δομές, ενώ στην ανοιχτή μέθοδο βλέπει τις ανατομικές δομές αλλά όχι το σχήμα της μύτης. Επίσης η κλειστή ρινοπλαστική είναι μέθοδος κυρίως αφαιρετική, δηλαδή βασίζεται στη μείωση των ανατομικών δομών που εμφανίζουν ανωμαλία. Στην ανοιχτή ρινοπλαστική οι διορθώσεις είναι κυρίως προσθετικές. Η ανατομία αποσυναρμολογείται τελείως και ανασυναρμολογείται προσθέτοντας χόνδρινα και άλλα μοσχεύματα για να την υποστηρίξουν.

Και οι δυο μέθοδοι αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα: τη βελτίωση της εμφάνισης της μύτης και την εναρμόνιση με το πρόσωπο, δίνοντας φυσικότητα και όχι την εικόνα «χειρουργημένης μύτης». Είναι δύο διαφορετικοί τρόποι για να φτάσει κανείς στο ίδιο αποτέλεσμα. Σκεφτείτε τη ρινοπλαστική σαν μια ανακαίνιση ενός σπιτιού.

Στην περίπτωση της κλειστής, ο αρχιτέκτονας διακρίνει ποια είναι τα πλεονεκτήματα του σπιτιού και γκρεμίζει μόνο τα κομμάτια που θεωρεί ότι επιδρούν αρνητικά στη συνολική είκόνα, διατηρώντας όμως τα θεμέλια, τα πατώματα και τα ταβάνια. Αντίθετα, ο αρχιτέκτονας της ανοιχτής, γκρεμίζει όλο το σπίτι και το χτίζει από την αρχή, βάζει νέα θεμέλια, τοίχους και οροφή. Και στις δυο περιπτώσεις μπορεί να αποκτήσει κανείς ένα υπέροχο σπίτι, αρκεί ο αρχιτέκτονας να έχει γούστο και εμπειρία.

Ανοιχτή ή κλειστή ρινοπλαστική;